Orecchiette amarcord

Ne veren e 1999 Ballakumja me disa miq te saj u nis nga Bolzano dhe udhetoi plot 1 dite e gjysem per te arritur ne nje kamp refugjatesh ne Squinzano, province e Lecce-s. 
Ishte periudha kur eksodi i kosovareve ishte ne kulmin e tij, por edhe flukset nga vende te tjera nuk ishin aq te paperfillshme, pra struktura ku po shkonim te benim vullnetaret kishte me te vertete nevoje per ndihme. Nisja jone zhvillohej ne kuadrin e nje projekti te organizuar nga shoqata e "Scout" ne bashkepunim me kishen katolike e titullohej "Approdare" (zbarkim). Fillimisht shpenzimet e udhetimit e nevojave te tjera na u desh t'i paguanim nga xhepi yne, prandaj imagjinoni nje grup 18-20 vjeçaresh me nje buxhet minimal prej 100.00 lira secili, qe ndermarrin nje udhetim kaq te gjate. 
Ne 2 jave qendrimi ne kamp ushqimi yne ishte skandaloz, jo vetem nga permbajtja por edhe nga pikepamja higjenike. Ushqeheshim edhe me keq sesa refugjatet e kampit, sepse nuk kishim nje kuzhine te mirefillte, por furnela gazi nga ato qe perdoren per piknike, ose tamam-tamam si ato qe perdornin gjyshet per bere kafen turke ne fillimvitet '90. Makaronat i hanim pothuajse te paziera, sepse ne keto furnela per qamet se zieheshin. Pastaj i kullonim ne banjot e kampit dhe i hidhnim salce te konservuar me peshk ton.  
Mbaj mend qe djathi qe kishte marre me vete mikja ime Sara, diten e dyte te qendrimit u mbush me krimba si pasoje e temp. te larta qe gjate dites kalonin 40°C. 

Ditet e fundit mikut tim Vincenzos, origjina e te cilit eshte nga Puglia, i erdhi  ideja qe ne kthim te ndalonim tek xhaxhai i tij ne Mattinata (province e Foggia), si per te pushuar por edhe per te shijuar pak det. Detin mgjthse e kishim shume afer nuk patem kohe ta shijonim, ama shikonim gjithe kersheri nje refugjat kosovar, i cili me nje makine luksoze te bardhe shkonte çdo pasdite ne plazh dhe kur kthehej  ngrinte ne kupe te qiellit volumin me kengen-hit te atij viti "Blu" te Eiffel 65. 
Prandaj pa e perseritur Vincenzo 2 here propozimin, votuam te gjithe pro, pa asnje abstenim :)

Mattinata ishte nje fshat kodrinor qe zbriste ne det dhe xhaxhai i Vincenzos kishte nje restorant ne mes te asaj kodre. 

Arritem atje pas darke kur kuzhina ishte mbyllur, por  pugliese-t e kane ne gjak bujarine e mikepritjen (kush ka ardhur ne Itali me eksodet e '91 e di mire per çfare po flas). Ai me miresjellje dhe perkushtim rivuri ne pune kuzhinen dhe pergatiti per 15 te rinj te uritur nje mega tenxhere me orecchiette ne salce gjize, domateje dhe karkaleca deti ne zgare e na shtroi per te fjetur ne veranden e restorantit.

Ishte hera e pare qe haja ne jeten time orecchiette. Pas 2 jave qe mbaja barkun me dore, m'u duken ushqimi me i mire ne bote.  

Qe ath i pergatis shpesh duke kujtuar me mall orecchiette-t e xhaxhait te Vincenzos qe ishin "la fine del mondo"....

Orecchiette me gjethe rrepe

Perberesit per 2 persona:

250 gr orecchiette mundesisht te fresketa 
gjethe rrepe, te cilat pasi jane lare, zier dhe shtrydhur duhet te peshojne rreth 400 gr (ne italisht quhen "cime di rapa")

2 thelpinj hudher

1 spec djeges

3 fileto cironkash konserve

vaj ulliri extravergine

50 gr buke e thekur dhe e grire

Pergatitja:

vendosim ne zjarr nje tenxhere te mbushur me uje dhe pak kripe. 

Sapo uji te filloje te vloje i hedhim orecchiette-t.

Orecchiette-t jane format makaronash me origjine nga Puglia, te cilat te kujtojne formen e veshit. Mund te pergatiten edhe ne kushte shtepie me miell gruri, uje dhe kripe. Une s'e kam marre ndonjehere mundimin, sepse ne Itali ka shume mundesi zgjedhje. I gjen te fresketa si ne markata dhe ne dyqane makaronash, por kam pare sesi pergatiten dhe mund te them qe jane edhe me te thjeshta sesa tagliatelle-t.

Pastrojme gjethet e rrepes dhe i hedhim ne tenxheren ku kemi makaronat.

Pasi jane zier i kullojme, duke ruajtuar pak uje veç.

Qerojme 2 thelpinjte e hudhres dhe i shtypim me forcen e pellembes se dores. 

I skuqim ne nje tigan me vaj ulliri se bashku me 1 spec djeges te grire imet dhe 3 fileto cironke, derisa cironkat te jene shperbere.
 

Veç skuqim buken e grire ne nje tigan antiaderent.

Orecchiette-t dhe gjethet e rrepes te kulluara i hedhim ne tiganin ku kemi hudhren se bashku me pak uje nga ziejra. I japim shije makaronave duke i lene ne zjarr te ulet per me pak se 5 minuta. 

Me pas i hedhim ne pjatancen e servirjes dhe i sperkatim me buken e grire.

Orecchiette me salce domateje dhe gjize

Perberesit per 2 persona:

250 orecchiette
200 ml salce domateje e fresket e perftuar nga gjysem kg domate qershize

200 gr gjize

kripe

vaj ulliri extravergine
borzilok i fresket

Pergatitja:

vendosim ne zjarr nje tenxhere te mbushur me uje dhe pak kripe. 

Sapo uji te filloje te vloje i hedhim orecchiette-t.

Pasi jane zier i kullojme, duke ruajtuar pak uje veç.
Nderkohe pergatisim salcen e domateve dhe i shtojme gjizen. 
E rregullojme salcen me kripe dhe hedhim ne tigan orecchiette-t bashke me 2-3 luge uje nga zierja e tyre. I leme edhe 3 minuta ne zjarr dhe i servirim me borzilok te fresket.

Revanija me miell misri i halle Ishes

Qe ne pikenisjen e tij ky blog u konceptua qe te bente edhe arkivin e recetave "made by Ballakume parents". Jo per t'ju treguar juve sesa nikoqire ishin grate e familjes sime... ci mancherebbe altro...por per t'i dhene mundesine sime bije apo ndonje eventually-mbese apo kusherire te rigjeje ne kete faqe pjese nga jeta kulinare apo personazhe te familjes. (Ne internet shyqyr zotit asgje nuk humb kot.)

Te mos flas pastaj per kenaqesine qe ndjej une-shkruesja kur kerkoj ne blog ndonje recete dhe me del perpara ndonje bisede e transkriptuar midis meje dhe gjyshes, e cila me ato keshillat e veta me ben te qesh me lot.

Edhe receta e sotme eshte e denje per te bere pjese ne kete arkiv. Ajo eshte revanija e halle Aishes, per te cilen ju pata folur tek "Revani cupcakes".

Halle Ishja, siç e therras une, e "qante" revanine. Mjeshteria e saj ne pergatitjen e kesaj embelsire nazelie qendronte ne perzierjen e sterzgjatur ne kohe te perberesve dhe perdorimin e finjes si agjent bymehes.

Isha akoma femije kur kam provuar per here te fundit revanine e Halle Ishes, por butesine dhe aromen e kam akoma te ngulitur ne mendje.

Halle Ishja e pergatiste per Dite Vere sepse ashtu si ballakumja, revanija eshte nje tjeter embelsire tipike e Dites se Veres. Madje, per te qene te sakte revanija eshte shume me e vjeter ne moshe se ballakumja. Me pak e njohur jashte qytetit,  por ne familjet e vjetra elbasanase ajo eshte me e preferuar sesa ballakumja, ndoshta per faktin se eshte me e veshtire per t'u pergatitur. 
Siç e thashe edhe me lart, ne kete recete halle Ishja perdorte finje, pra hirin e tretur ne uje dhe te filtruar, por per t'ia pershtatur kete recete nje publiku te huaj (skeptik kundrejt ketij agjenti bymehes kaq te pazakonte) mendova ta provoje me qumesht te fresket.

Revanija e Halle Ishes  (e modifikuar)

Perberesit per nje tepsi me permasa 15 x 25 xm

5 kokrra veze te fresketa

150 gr gjalp fshatari 

500 gr sheqer
afro 500 gr maje miell misri

60 ml qumesht i fresket

Pergatitja:

proçedura eshte njesoj si tek ballakumja....shkrijme gjalpin ne nje ene dhe bejme proven e gishtit. Kur gishti duron temp., ath gjalpi eshte gati.

Rrahim gjalpin dhe sheqerin per afro 30-40 minuta me rrahes elektrik derisa sheqeri te shkrihet plotesisht (puritanet do te me shajne, sepse ashtu si ballakumet duhet rrahur me luge druri, por  siç e tregon titulli, kjo recete eshte e modifikuar :D).

Me pas i shtojme nje e nga nje vezet ne intervale 5 minuteshe.

Ne fund i shtojme qumeshtin dhe majen e miellit te misrit, pak e nga pak, duke e perzier jo me me rrahes elektrik por me luge druri.
E perziejme masen dhe e hedhim ne nje tepsi te lyer me gjalp.

E pjekim ne furre ne temp. 170°C per afro 45-50 minuta te mira, pa e hapur furren 30 minutat e para (sdq duhet bere prova e kruajteses se dhembeve). 

Pasi eshte ftohur e presim ne rombe dhe e servirim...ka nje jave qe e servir vetem per mengjes dhe sa me shume kalojne ditet aq me e mire behet.

Gjak e dhjame :D

Una giornata perfetta

Kam pershtypjen se jam tirol-izuar me teper se ç'duhet (qe  nenkupton "katunarizuar" :P)
Pse e them kete?...po, ja jo me pak se 6 vjet me pare une vdisja per t'u pispillosur e per te drekuar jashte. Ishte nje nga kenaqesite e fundjaves qe ia rezervoja vetes sime. Nuk di te them nese ne nenvedije qendronte nje deshire per te shpalosur nje mireqenie apo nje status quo apo babezi prej emigranti per te provuar çdo gje te re. 
Nuk them se sot nuk me pelqen te haje jashte, por padiskutim me pak se 6 vjet me pare. 
Sot dita ime ideale e pushimit eshte nje mengjes ne Caldaro (liqen rreth 20 km nga Bolzano) dhe nje dreke zgare ne qetesine e kuzhines sime.
Mos kam nevoje per dike qe te me shkunde? :D

Bifteke zgare ne sallate "mjekerr frati" dhe patate te aromatizuara

Perberesit per 2 persona:

400 gr mish derri i prere per bifteke

gjysem qepe

1 spec djeges

3-4 rrushk dellinje (bacche di ginepro)

3-4 thelpinj hudher

1 karafil

1 degez rozmarine

1 degez trumez

1 degez manxurane

1 degez dragua (italisht: dragoncello)

5 kokrra piper i zi

kripe kokerrmadhe

1 tufe salsola soda 
1 limon bio
kripe
vaj ulliri extravergine

patate sipas deshires
gjethe dafine
kripe kokerrmadhe

salce kosi
hudher
kripe
vaj ulliri extravergine

Pergatitja:

fillimisht pergatisim marinaturen, hedhim ne nje ene rreth gjysem litri vaj ulliri extravergine bashke me qepen e prere ne 4 pjese, specin djeges, erezat dhe kripen kokerrmadhe.

Mishin e presim ne feta per biftek. E rrahim me çekiçin e pershtatshem dhe e veme te marinohet per 24 ore ne marinaturen e mesiperme duke treguar kujdes qe fetat e mishit te jene nen vaj.

Te nesermen ndezim zgaren dhe i pjekim bifteket ne zjarr jo shume te larte ne menyre qe mishi te piqet pa u thare.

Per pergatitjen e garnitures pastrojme me kujdes "mjekrren e fratit" dhe e ziejme ne uje te kripur per 3 minuta. Me pas e transferojme ne nje ene me uje te ftohte ne menyre qe te nderpritet gatimi dhe te ruajne ngjyren. 

Pergatisim nje citronette me vaj ulliri, kripe dhe leng limoni dhe me kete i japim shije "mjekrres se fratit"

("mjekrra e fratit", "agretti" ose latinisht "salsola soda" eshte nje  bime bregdetare qe gjen perdorim edhe ne gatim.)

Per pergatitjen e patateve ziejme ne uje te bollshem patatet me gjithe lekure derisa te zbuten pak.
Me pas i qerojme dhe i presim pergjysem si ne foto.
I vendosim ne nje tepsi dhe i sperkatim me kripe kokerrmadhe dhe vaj ulliri extravergine. Ne mes te seciles vendosim nga nje gjethe dafine.
I vendosim ne furre ne temp. 220°C deri sa te piqen.

Kime me spinaq - Uova in cocotte albanian style

Kime me spinaq

Perberesit per 1 persona:

200-250 gr spinaq

1 thelb hudher

1 veze

kripe

piper

vaj ulliri

Pergatitja:

ziejme spinaqin ne uje me kripe, e kullojme dhe e grijme trashe.

Ne nje tigan skuqim ne vaj ulliri hudhren e grire imet. I shtojme spinaqin dhe i rregullojme me kripe dhe piper.

E transferojme spinaqin ne nje tave balte ose porcelani. I hedhim vezen duke treguar kujdes qe te mos prishet e verdha e vezes dhe e vendosim taven ne furre ne temp. 180°C per me pak se 10 minuta, aq sa te mpikset e bardha e vezes.

E servirim me kos. 

Ide* - per ta pasuruar kete recete, ndonjehere i shtoj kubike buke te skuqur bashke me mish te tymosur.

Uova con spinaci in cocotte

Ingredienti per 1 persona:

200-250 gr di spinaci

1 spicchio d'aglio

1 uovo

sale

pepe

olio evo

Preparazione:

far bollire in abbondante acqua salata i spinaci. Scolare e tritarli grossolanamente.

Rosolare i spicchi d'aglio tritati finemente in olio evo. Aggiungere i spinaci e regolare di sale e pepe.

Trasferire i spinaci in una cocotte. Aggiungere l'uovo facendo attenzione a non rompere il tuorlo ed infornare a 180°C per meno di 10 minuti.

Servire con yogurt greco.

Cappuccino bizelesh dhe filozofi e shendetshme

E keni vene re qe blogu i Ballakumes po shijon fazen e pjellorise se tokes? 
Jam ne ate stine te vitit kur kuzhina ime behet me te vertete e shendetshme. 
E shendetshme, jo per mungese yndyrnash shtazore apo vegjetale, sepse per mendimin tim organizmi ka nevoje edhe per to, por ne kuptimin e larmishmerise se ushqimeve te fresketa.

Eshte e vertete qe bizelja, patellxhani apo domatja tashme shiten ne çdo stine te vitit, madje nga paraqitja te marrin ne qafe edhe kur temperaturat shkojne ne minus,  por a e keni pyetur veten si eshte e mundur kjo....

Po lexoja nje dite nje artikull te shoqates ambjentaliste Greenpeace, e cila prej vitesh denoncon lobet e fermereve qe merren me kultivimin e perimeve ne serra per sasine e pesticideve qe perdorin. Aq alarmues ishin faktet sa Greenpeace u keshillonte nenave shtatzana, femijeve te vegjel dhe te moshuarve te evitonin perimet e serrave, sidomos kur prejardhja e tyre ishte nga Greqia, Turqia dhe Spanja.

Para ketij fenomeni shume shqetesues per shendetin, e vetmja alternative eshte konsumimi i perimeve qe kultivohen ne zonen ku jeton, pra adaptimi me ate çfare toka ofron sipas stines.
E di qe shpeshhere eshte e veshtire, mund te rastisi te te kapi nepsi psh. per kunguj te vegjel te pjekur ne mes dimrit dhe atehere mbyll syte para etiketes... por me pas kur te bien ne dore artikuj te tille apo shifra mbi personat qe vuajne nga alergjite ath mendohesh 2 here para se te blesh nje produkt ne pamje perfekt por me prejardhje te dyshimte. 
Duke jetuar ne nje krahine te Italise, e cila i kushton nje vemendje te veçante si mbrojtjes se shendetit te qytetareve ashtu edhe  ambjentit duke ndihmuar financiarisht me kontribute nderrmarjet e vogla qe prodhojne bio, domosdo u konvertova edhe une. 
Ndersa ne vitet e para zgjasja doren tek ato produkte qe u pelqenin syrit, me kalimin e viteve mesova t'u drejtohem fshatareve qe shesin ne markate. Jo ato qe kane stenda te medhaja me perimet qe shkelqejne sikur te jene lyer me vaj para se te ekspozohen, por ato fshataret e vjeter ne moshe qe dalin e shesin mallin mbi nje tavoline te vogel, perimet e te cileve ndoshta nuk kane forme perfekte, por kjo eshte nje garanci qe malli qe rri mbi ato stenda eshte pikerisht ai me te cilin ato ushqejne femijet e tyre.

Une sot bleva bizele dhe me to pergatita nje supe shume light, receten e se ciles e kisha ruajtur nga nje reviste femerore "Grazia". 
E veçanta e saj qendron ne transformimin e qumeshtit ne shkume si te ishte cappucino dhe eshte mjaft e lehte. 

Po tasi a ju pelqen? Une u dashurova me te sa e pashe ne vitrine...
Ju tregoj se tasi ku eshte servirur kjo supa pranverore (si per te qendruar ne teme) eshte prodhuar ne Filipine dhe eshte blere ne nje dyqan fair trade/commercio eco solidale. Nje alternative tjeter kjo per te evituar lobet tregtare dhe per te blere mallin direkt nga prodhuesi. Eshte e vertete qe çaji, erezat apo te gjithe produktet qe shiten ne dyqane te tilla kushtojne pak me teper sesa ne supermarkata, ama nga ana tjeter kjo lloj tregtie jo vetem nxit kultivimin e prodhimeve biologjike, por eshte edhe nje ndihme konkrete per fermeret apo artizanet e botes se trete. 
Besomeni, satisfaksioni shpirteror per kontributin, qofte edhe te vogel, e ideja qe keto para do t'i shkojne nje njeriu punetor dhe nevojtar...ska te paguar.

(per me teper shikoni ketu: http://www.altromercato.it/it ose kerkoni ne web me fair trade)

Cappucino bizelesh

Perberesit per 4 persona:

300-400 gr bizele te fresketa

2 qepe te njoma te fresketa

disa gjethe mente e fresket

30 cl qumesht i fresket

djathe parmigiano reggiano i fresket

kripe

piper

Pergatitja:

grijme imet qepen dhe e skuqim ne 2-3 luge vaj ulliri.

I shtojme bizelet dhe i kaurdisim per 1 minute.

I mbulojme me uje dhe i ziejme ne zjarr mesatar. Duke qene bizelet e fresketa koha e gatimit eshte jo me shume se 10 minuta.

I rregullojme me kripe dhe piper.

Ngrohim qumeshtin e fresket dhe pasi e kemi fikur zjarrin, i hedhim disa gjethe menteje qe te aromatizohet per 15 minuta.

I hedhim bizelet ne frulator dhe i reduktojme ne nje krem homogjen dhe pak te trashe.

E ndajme kremin neper tasat e servirjes.

Per te perftuar shkumen e qumeshtit perdorim frulatorin nese mungon ai sendi per cappuccino. E ngrohim qumeshtin dhe e perziejme me frulator derisa te formohet shkuma karakteristike e cappuccino-s dhe ia hedhim kremit te bizelet pak minuta para servirjes. E shoqerojme me djathe parmigiano reggiano te grire.

Gjak e dhjame :D

Krypaneci me hislla i nanes

  

B.: Alo, e di çar kam gjet sot ne markate?...hisllaaa!!!!

Gjyshja e B.: Ah per krypanec!

B.: Pranej t'mora nime n'telefon...t'me tregosh qysh e ban ti krypanecin.. Kam ble gjysem kile hislla me nane. 4 euro m'i dha katunari qe ju bafshin ilaçe e sulfur ishalla!

Gjyshja e B.: He se iher blihen ato! Hisllat futi n'qese plastmasi ene shtypi me dur. Po kujdes se t'i nezin duret hor ato te shkreta... se bani krypanec teta V. para ca ditesh po iu bane duret cope. Masanej shplaji me uje se kushedi çar plenash kane, ene griji imet. Grij ene nje tufe me qepe te njoma. 

Hudhi krype..po jo shum se hislla asht si spinaqi, nuk e man krypen ene shtypi me dur derisa t'i dali langu hisllave.

B.: Po erza ti hudh?

Gjyshja: hudhi po pak fare se ia prish lezetin. Hudhi ene voj. Do voj shum...gati nji bardhak voj...Po millin e misrit e ke te sit? 

B.: m'ka met gjys kile nga ballakumet...

Gjyshja: Aaa tamam! Perdore se thartohet mas içike mill i misrit.... Eh kshu, perziji bashke, provoje iher per krype perpara se ta fusesh n'furre ene piqe isoj si dhallturen.

P.S.: ...edhe une e bera si dhallturen. E njoma siperfaqen e krypanecit me içik uje te ngrohte dhe e poqa ne furre ne temp. 220°C per afro 35-40 minuta. 

Sapo u ftoh pak e preva ne kubike dhe e servira me tarator.

LA PIZZA

Jo me kot e shkrova titullin me shkronja te medhaja pasi pizza qe dua t'ju percjell sot eshte njesoj si pizza-t qe serviren ne jug te Italise, pra eshte e trashe dhe karakterizohet nga ato dhomezat e ajrit qe formohen gjate pergatitjes se brumit.

Mua pelqen shume pizza e trashe, por ketu, si kudo ne veri apo jashte Italise, e bejne pizza-n e holle dhe e stermbushin me harxh, prandaj shpeshhere kur me shkon mendja per pizza te trashe e bej vete.

Proçedura eshte e lehte, ama kerkon içik durim...mgjth kur ia dal une mund t'ia dale gjithekush.

E rendesishme eshte te perdoren produkte cilesore dhe te mos ekzagjerohet me harxhin. Ne rradhe te pare mielli duhet te kete nje fortesi W250 (kontrolloni mire etiketen e miellit!), maja e birres duhet te jete e fresket, salcen e domates eshte me mire ta pergatitni vete sepse ne kete rast i jep pizza-s embelsine e duhur, mozzarella duhet te jete e cilesishme dhe e kulluar mire, vaji gjithashtu duhet te jete extravergine dhe borziloku i fresket....Pra, eshte nje recete aq e varfer por ne te njejten kohe behet unike fale cilesise se produkteve.

Perberesit per 3 tepsi me permasa 30 x 35:

900 gr miell (une perdor 2/3 miell 00 me fortesi W250 dhe 1/3 miell 0)

720 gr uje

50 gr vaj ulliri

5 gr maje birre e fresket

18 gr kripe

1 luge e vogel mjalte

semola pra grure i bluajtur trashe (i njejti qe perdoret per taglietelle dhe per gnocchi alla romana)

mozzarella di buffala

borzilok

salce domateje

sallam pikant

ullinj pikant

proshute etj etj.

Pergatitja:

per pergatitjen e kesaj pizza duhet te zgjoheni ne pike te sabahut, siç benin dikur nenat e gjyshet, te cilat e fillonin gatimin ne mengjes per ta perfunduar ne orar dreke. Madje kjo recete zgjat akoma edhe me shume, duhet ta filloni ne mengjes e ta piqni ne darke. 

Shkrijme 5 gr maje birre te fresket dhe 1 luge te vogel mjalte ne 450 gr uje dhe i shtojme pak e nga pak 450 gr miell. I perziejme me dore dhe e leme te pushoje ne nje vend te ngrohte deri pas mesdite.

Une e zura brumin rreth ores 8.00 te mengjesit dhe e lashe deri me 13.00.

brumi ne oren 13.00

Me pas i shtojme ujin dhe miellin e mbetur dhe e punojme brumin per disa minuta. Ne fund i shtojme vaj ulliri, kripe dhe e punojme perseri derisa brumi t'i thithi.

E leme brumin te bymehet ne vend te ngrohte per 3 ore te tjera.

Pas 3 oresh shtrojme ne planin e derrases pak semola dhe mbi te hedhim brumin e pizza-s. E ndajme ne 3 pjese.

Palosim secilen pjesem me 4sh, e mbulojme me qese kuzhine dhe e leme ne vend te ngrohte derisa te trefishoje vellimin.

Pasi ka trefishuar vellimin, marrim nje tepsi me permasa 30 x 35 (tepsine katrore te furres) dhe e lyejme me vaj.

Ashtu siç i kemi duar me vaj, shtrojme nje nga topat e brumit. 

E hapim me mollezat e gishtave derisa te mbulohet e gjithe siperfaqja e tepsise.

E leme 20 minuta te tjera te pushoje dhe nderkohe ndezim furren ne temp. 250°C.

Lyejme siperfaqen e pizza-s me salce domateje te holle dhe e sperkatim me kripe.

E vendosim tepsine ne pjesen e poshtme te furres per 15 minuta, me pas e nxjerrim dhe i shtojme perberesit e tjere te pizza-s, mozzarella-n dhe borzilokun, te dy te copetuar me dore, dhe e rivendosim ne pjesen e siperme te furres (ose per ta bere kerce ndizni hellin) per me pak se 10 minuta te tjera.

E sherbejme te ngrohte me nga nje gote birre te ftohte dhe besomeni qe do ju dale nga "the bottom of the heart" nje AHHHHHHHH!!!! :))))

Torta e Eves

Kush eshte Eva?...Eva eshte kusherira ime. E si te gjitha kusherirat e mija eshte shume e zonja ne gatim....(te jete çeshtje gjenesh? Te kete te beje me faktin qe kemi lindur ne nje qytet si Elbasani?...Boh! :)). 

Per te konfirmuar kete qe thashe me siper, ja, prova.

Nje torte me aromen e mrekullueshme te mandarinave.

Shume flm Eva.

Torta me mandarina e Eves

Perberesit per nje tepsi me diameter 26 cm:

Eva ka marre si njesi matese nje gote uji, pra 200 ml.

1 gote vaj ulliri

1 gote leng mandarinash

1 gote e gjysem miell 00

2 gota sheqer

4 veze

nje pako pluhur pjekes

Per sherbetin:

6-8 mandarina

3 gota sheqer

2 gota e gjysem uje
gjethe livandoje (fakoltavive)

Pergatitja:

rrahim vezet me sheqerin derisa ky i fundit te shkrihet.

I shtojme mases vajin e ullirit, lengun e mandarinave dhe miellin te cilin e kemi situr bashke me pluhurin pjekes.

I perziejme qe masa te homogjenizohet.

Lyejme nje tepsi me gjalp dhe miell. Shtrojme masen e tortes dhe e pjekim ne temp. 180°C per afro 40 minuta (derisa te rezultoje e pjekur pas proves se kruajtes se dhembeve).

Per sherbetin ziejme ne uje me sheqer mandarinat e prera ne feta derisa te leshojne esencen e tyre dhe lengu te trashet, pra per afro 30-40 minuta.

Une e aromatizova sherbetin me gjethe livandoje.

Pasi jane ftohur pak, njomim torten me sherbetin dhe e leme disa ore qe ta thithi. 

E vendosim ne frigorifer deri ne momentin e servirjes.

E servirim me fetat e mandarinave qe na sherbyen per sherbetin.

Gjak e dhjame :D

Tave me koke qingji dhe patate

Kuzhina e Sardegna-s me pelqen jashte mase sepse i afrohet shijeve te mia ballkanike. Ashtu si kuzhina greke, sidomos ajo e ishujve, apo kuzhina e Rivieres shqiptare, eshte nje kuzhine e thjeshte por, fale karakteristikave morfologjike dhe klimes, e forte ne shije dhe aroma. 
Te ngreje doren kush ka ngrene qingj te pjekur e te shoqeruar me pilaf e kos ne Llogara dhe nuk eshte mahnitur nga shija e tyre?
...idem me produktet e Sardegna-s. 
Por kuzhina e Sardegna-s ka pasur avantazhin e evoluimit dhe te pasurimit me prurje nga gadishulli, ndersa fatkeqesisht kuzhina jone deri me vitet '90 ne mos u varferua qendroi ne vend, sepse kontakti me kuzhinat e tjera ishte i pamundur. 
Zona ku jetoj une eshte malore (ne fakt une jetoj buze Dolomiteve...me malore se kaq! :)), e ketu mishi i qingjit eshte i fresket dhe i shijshem, por i mungon pikerisht ajo shija e forte per te cilen fola me siper, prandaj kokat e qingjit me pelqen t'i gatuaj sipas kesaj recete nga Sardegna, e cila eshte nje kombimin i recetes antike me prurjet e gadishullit italian.

Tave me koka qingji dhe patate


Perberesit per 2 persona:

1 koke qingji e ndare ne 2 pjese

3-4 luge buke e grire

sherbele e fresket

rozmarine e fresket

pecorino sardo por edhe djathi kaçkavall ben pune

vaj ulliri 
kripe

patate sipas deshires

Pergatitja:

pastrojme ne uje te bollshem kokat e qingjit. 

qerojme dhe presim ne copa te medhaja patatet. I vendosim patatet ne nje tave te lyer me vaj ulliri dhe i rregullojme me kripe.

Vendosim mbi to kokat e qingjit duke i mbeshtetur nga pjesa e syrit.

I sperkatim 2 gjysmat e kokes me buke te grire, rozmarine, sherbele, djathe kaçkavall te grire, kripe dhe piper. 

I hedhim vaj ulliri, 2 gota uje dhe i pjekim ne furre ne temp. 230 per rreth 40 minuta duke i njomur here pas here me lengun e tyre.

Gjak e dhjame :D

Sallata me veze dhe veza me kemishe

Pas drekes se Pashkes kjo sallate ta sjelle midene ne vend, ndersa kjo kenga ketu poshte ndihmon ne humbjen e kalorive te marra :)

 

Sallata me veze dhe veza me kemishe

veze me kemishe (uovo in camicia) italianet quajne vezen e zier pa levozhgen. Quhet keshtu sepse gjate kesaj proçedure gatimi e verdha vishet plotesisht nga e bardha. 

spinaq i fresket me gjethe te vogla

brese (cicoria)

rukola

sallate jeshile

radhiqe

radhiqe te bardha 

domate qershize

djathe Spressa (http://www.formaggio.it/spressagiudicarie.htm) por mund ta zevendesoni fare mire me djathe pecorino ose kaçkavall

kripe

piper

vaj ulliri i nje cilesie shume te mire

uthull balsamike

veze

uthull vere e bardhe

Pergatitja:

lajme, pastrojme dhe presim me duar perimet. I vendosim ne pjatancen e servirjes bashke me domatet.

Thekim fetat e bukes.

Mbushim nje tenxhere me uje dhe i hedhim 1 luge te vogel uthull vere.
E vendosim mbi zjarr derisa te arrije temp. e vlimit. Sapo e ka arritur, e ulim pak temp. e zjarrit. 

Ne nje tas thyejme me kujdes vezen dhe e hedhim ne tenxhere. Por para se te hedhim vezen, marrim telin e kuzhines dhe perziejme ujin ne menyre qe te na formohet nje vorbull. E hedhim vezen menjehere ne mes te vorbulles. Vorbulla e krijuar ben qe e bardha e vezes te mbeshtjelle te verdhen.

E leme vetem 3 minuta sa e bardha te mpikset.

Vendosim mbi sallate fetat e thekura te bukes dhe mbi to vendosim me kujdes vezen me kemishe.
E shpojme me pirun te verdhen e vezes ne menyre qe te kulloje mbi fetat e bukes dhe sallates... te pakten mua keshtu me pelqen :)
Presim disa feta shume te holla djathi dhe i shperndajme mbi sallate.
Pergatisim nje dressing me 1 luge uthull balsamike, 2 luge vaj ulliri, piper te zi dhe pak kripe. E perziejme dhe i japim shije sallates me kete dressing.

Gjak e dhjame :D